Zamek obronny z XIV wieku

Wspaniale prezentujący się zamek, z górującą nad nim XIII wieczną murowaną wieżą jest wizytówką królewskiego miasta - Będzina. Budowa zamku związana była ściśle z utratą Śląska i jego przejściem pod panowanie czeskie (1348). Granica między Koroną Polską, a Czeską przebiegała wówczas po linii Czarnej Przemszy, a więc u samego podnóża zamku.

Historia będzińskiego osadnictwa sięga IX wieku. Nieco później na wzgórzu zamkowym wzniesiono gród, prawdopodobnie budowniczymi było plemię Wiślan. Gród był kilkakrotnie przebudowywany: m.in. w miejsce pierwotnej palisady wzniesiono, istniejący do dziś, zewnętrzny wał podgrodzia. Zamek od XIV do końca XVIII w. był siedzibą starostów królewskich. Na przełomie XVIII/XIX w. popadł w ruinę. Odbudowany został w 1834 r. według projektu włoskiego architekta Franciszka Marii Lanciego. Zamek miał pełnić rolę banku lub szkoły. Wobec sprzeciwu władz carskich ulokowano w nim ewangelicki dom modlitwy, a potem szpital. Pod koniec XIX w. zamek ponownie popadł w ruinę. W tym stanie pozostał do zakończenia II wojny światowej. W 1952 r. został odbudowany według projektu inż. Zygmunta Gawlika. 

Osadnictwo podgrodowe rozwijało się wokół wzgórza. Prawdopodobnie za panowania Leszka Czarnego, w obrębie grodu wzniesiono kamienną wieżę, istniejącą do dziś. Do niej Kazimierz Wielki w latach 40-tych XIV stulecia dobudował zamek, który składał się początkowo z zamku górnego, otoczonego dwoma pierścieniami murów oraz dolnego, z bramą wjazdową od strony północnej (do dziś zachowane dolne partie murów).

We wnętrzu zamku od 1956r. znajduje się Muzeum Zagłębia z bardzo bogatą kolekcją dawnej broni.

Godziny otwarcia

Obiekt w rejestrze zabytków województwa śląskiego: A 1/60 z dnia 23 II 1960 (województwo katowickie), A 337/51 z dnia 15 X 1951 (województwo śląsko-dąbrowskie)

Współrzędne geograficzne: 50° 19' 37" N; 19° 07' 44" E