Pałac Mieroszewskich w Będzinie
Budowę Pałacu Mieroszewskich w Będzinie - Gzichowie, rozpoczęto w 1702, a zakończono w 1714 roku. Pałac jest doskonałym przykładem siedziby szlacheckiej wybudowanej w stylu barokowo - klasycystycznym. Już na pierwszy rzut oka widać, że budowniczy pałacu wzorowali się na pałacach francuskich.
Budowniczym pałacu był Kazimierz Mieroszewski, rodzina Mieroszewskich była jednym z najpotężniejszych rodów pogranicza śląsko - małopolskiego. Ich włości rozciągały się po obu stronach Brynicy. Do dnia dzisiejszego zachowały się dwie ich siedziby w Siemianowicach i w Będzinie.
Obiekt zachwyca nie tylko swoimi wnętrzami. Jego otoczenie od strony wschodniej stanowi rozległy podjazd prowadzący do głównego wejścia; od zachodu park, gdzie ustawiono dwie kamienne rzeźby Bachusa i Bachantki, wykonane prawdopodobnie przez Jerzego Leonarda Webera w 1718 r. Obecnie fronton pałacu rozczłonkowany jest trzema ryzalitami. Ryzalit środkowy - ozdobiony pilastrami z belkowaniami - wieńczy barokowy szczyt. Wejście zaakcentowano czterema kolumnami podtrzymującymi balkon. Ryzality boczne zwieńczone są attykami ozdobionymi pseudobalustradami i wazonami. Od 1982 roku pałac stał się siedzibą Muzeum Zagłębia w Będzinie.
W parku znajdują się zabytkowe rzeźby, a mianowicie 2 późnobarokowe figury „Bachantka” (obiekt w rejestrze zabytków województwa śląskiego: B 63/68 z dnia 13 VIII 1968 (województwo katowickie)) oraz „Bachus” (obiekt w rejestrze zabytków województwa śląskiego: B 64/68 13 VIII 1968 (województwo katowickie)), pochodzące z początku XVIII wieku pełnoplastyczne rzeźby wykonane w kamieniu.
Obiekt w rejestrze zabytków województwa śląskiego: A 178/06 (województwo śląskie); A 3/60 z dnia 23 II 1960 (województwo katowickie); A 314/50 z dnia 22 V 1950 (województwo śląsko-dąbrowskie).
Współrzędne geograficzne: 50° 19' 43" N; 19° 07' 25" E