Kościół pw. św. Katarzyny

Nie zachowały się dokumenty mówiące o dacie - choćby zbliżonej - powstania Kościoła p.w. św. Katarzyny w Będzinie - Grodźcu. W każdym bądź razie już w roku 1326 Grodziec posiadał parafię i kościół drewniany pod wezwaniem Świętej Katarzyny, lecz gdzie on był usytuowany nie wiadomo. Parafia i pleban grodziecki byli dość bogato uposażeni.

Już w roku 1660 przy kościele istniała szkoła i szpital parafialny. Kościół parafialny w Grodźcu spalił się dwukrotnie: w roku 1620 i 1638. W drugim pożarze spaliła się również i plebania, a w niej bogate archiwum, w tym rejestry prawa. Po ostatnim pożarze kościoła nie odbudowano, a nabożeństwa przeniesiono do kościółka na Wzgórzu św. Doroty.

W roku 1736 proboszcz grodziecki Wojciech Ciołkiewicz rozpoczął budowę kościoła murowanego, który przetrwał do naszych czasów. Został on w roku 1744 konsekrowany przez biskupa sufragana krakowskiego Michała Kuźnieckiego. W roku 1931 ksiądz proboszcz Stanisław Bilski przystąpił do rozbudowy kościoła tak, że dotychczasowa nawa została zamieniona na prezbiterium, ponadto dobudowano nawę i dwie kaplice. We wnętrzu na uwagę zasługuje barokowe wyposażenie prezbiterium i kaplic, młodopolskie witraże oraz charakterystyczne dla stylu Art déco klasycyzujące zgeometryzowanie form ołtarzy i ambony oraz Drogi Krzyżowej. Ponadto warte zauważenia są współczesne malowidła nawy głównej, autorstwa Elżbiety i Aleksandra Kozerów. Świątynię można zwiedzać przed oraz po każdych nabożeństwach i mszach świętych odprawianych w kościele.

Obecne prezbiterium, wzniesione w XVIII wieku, z zabytkowym wyposażeniem wnętrza kościoła w rejestrze zabytków województwa śląskiego: A 10/60 z dnia 23 II 1960 (województwo katowickie)

Współrzędne geograficzne: 50° 20' 54" N; 19° 5' 30" E