Układ urbanistyczny i zabudowa osiedla robotniczego w dzielnicy Piaski

Zabudowa osiedla robotniczego w dzielnicy Piaski jest bezpośrednio związana z powstaniem, a później intensywnym rozwojem kopalni „Ernest-Michał” -później przemianowaną na „Czeladź”. Właścicielami tej kopalni byli Francuzi i to im właśnie należy przypisywać rozwój tej dzielnicy miasta. Z ich inicjatywy, na początku XX wieku powstała szkoła gospodarcza, przedszkole, szkoła powszechna, dom nauczyciela, klub urzędniczy oraz kościół.

Jednak centralnym punktem całego osiedla była kopalnia, usytuowana pomiędzy ulicą Francuską i Graniczną. Warunki mieszkaniowe w tej dzielnicy były bardzo dobre, zarówno jeśli chodzi o budynki urzędnicze i robotnicze (standard jednych i drugich był bardzo zbliżony). Wszystkie budynki były podpiwniczone, ze stropami.  Wyposażono je w ceramiczne posadzki oraz drewniane podłogi, a klatki schodowe w drewniane schody z metalową balustradą. Do wszystkich mieszkań doprowadzono elektryczność i wodę, ponadto wyposażono je w ogrzewanie piecowe.

Zabudowę Piasków charakteryzuje francuski minimalizm architektoniczny. Jedynie kościół wybudowany w stylu romańskim charakteryzuje się większą ilością ozdobnych elementów i interesujących detali.

Obiekt w rejestrze zabytków województwa śląskiego: A 1479/92 z dnia 4 VIII 1992 (województwo katowickie)

Wpis do rejestru obejmuje rozplanowanie osiedla (ulice: Nowopogońska, Kościuszki, 3 Kwietnia, Krzywa, Warszawska, Zwycięstwa, Krakowska, Francuska, Świer-czewskiego, Betonowa i Sikorskiego), zabudowę mieszkaniową, budynki użyteczności publicznej, ciąg budynków gospodarczych oraz park przyosiedlowy przylegający do ulic Świerczewskiego i Kościuszki

Współrzędne geograficzne: 50° 18' 10" N; 19° 05' 27" E