Układ urbanistyczny miasta

Sławków to wyjątkowe miasto leżące na styku dwóch województw: śląskie i małopolskiego. W średniowieczu miasto było ważnym punktem na szlaku handlowym pomiędzy Krakowem i Wrocławiem.

Sławków uzyskał prawa miejskie około 1280 roku, ale pierwsze wzmianki na jego temat możemy odnaleźć już w dokumentach z roku 1220. W XIV wieku miasto było centralnym punktem tak zwanego klucza sławkowskiego należącego do biskupów krakowskich. Pod koniec XIII w. Sławków został opasany murem i przekształcony w warownię. Upadek miasta nastąpił wraz z wyczerpaniem się tutejszych złóż kruszców oraz w wyniku licznych najazdów i pożarów.

Dzisiaj Sławków to miasto o wspaniale zachowanym układzie przestrzennym, z centralnie położonym rynkiem - o wymiarach 114x114 metrów. Niestety nie zachowało się zbyt wiele śladów po obwarowaniach miejskich, jednak w kilku miejscach są one jeszcze widoczne. Zachowaną do dzisiaj zabudowę miejską charakteryzują podcienia o murowanych kolumnach oraz charakterystyczne łamane dachy polskie. Najwięcej budynków o tej charakterystyce zachowało się przy rynku oraz w bezpośrednim jego sąsiedztwie przy wychodzących z jego narożników ulic.

Do najbardziej charakterystycznych obiektów w mieście należą m.in. pozostałości XIII-wiecznego murowanego zamku wybudowanego dzięki fundacji biskupów krakowskich oraz drewniana Austeria.

Obiekt w rejestrze zabytków województwa śląskiego: A/1266/81 z dnia 22 IX 1981 (województwo katowickie)

Współrzędne geograficzne: 50° 17' 54" N; 19° 23' 18" E