Zamek w Siewierzu

Przypuszcza się, że pierwsza murowana faza gotyckiego zamku powstała już za panowania książąt bytomskich w pierwszej połowie XIV w.  W 1443 roku księstwo stało się przedmiotem aktu kupna i sprzedaży: sprzedającym był książę cieszyński Wacław I, kupował Zbigniew Oleśnicki, biskup krakowski. Od tego czasu, aż do końca XVIII wieku, księstwo siewierskie przeszło pod panowanie biskupów krakowskich. Zamek pełnił w tym czasie rolę siedziby administracyjnej i politycznej księstwa.

W XVI wieku rozbudowano zamek nadając mu wystrój renesansowy, rozebrano gotycki stołp, a materiał z niego posłużył do budowy nowych skrzydeł zamku w części zachodniej i reprezentacyjnego budynku południowego. Zamek w 1575 r. z polecenia księcia biskupa Franciszka Krasińskiego, został przystosowany do użycia broni palnej. W czasie potopu szwedzkiego Księstwo Siewierskie nominalnie pozostawało neutralne. Przebywały w nim czasowo oddziały Stefana Czarnieckiego.

Kolejnej przebudowy dokonano na przełomie XVII i XVIII w. Podwyższono wtedy basztę przy bramie i zwieńczono barokowym hełmem, ponadto wybudowano wschodnie skrzydło zamku. W 1790 roku Księstwo Siewierskie zostało włączone do Rzeczypospolitej.

Po rozbiorach, opuszczony zamek popadł w ruinę. Przez ostatnie lata, prowadzono intensywne prace remontowo-konserwatorskie, które znacznie ograniczyły dalszą dewastację obiektu, ale także przywróciły mu część dawnego uroku. Powstała platforma widokowa wraz ze schodami w wieży bramnej zamku.

Zrekonstruowano działający drewniany most zwodzony (jako drugi w Polsce). Ponadto: wybrukowano dziedziniec, odbudowano i zabezpieczono kolejne części murów oraz odrestaurowano pomieszczenia piwniczne w których usytuowano ekspozycję archeologiczną.

Obiekt w rejestrze zabytków województwa śląskiego: A/777/67 z dnia 17 VI 1967 (województwo katowickie)

Współrzędne geograficzne: 50° 28' 02" N; 19° 14' 30" E