Kościół pw. św. Walentego i Barbary

Kościół został zbudowany w 1618 r. na miejscu starszej drewnianej świątyni, pochodzącej z XVI w. (wzmiankowanej w protokole wizytacyjnym z 1598 r.). Pełnił rolę kaplicy przy szpitalu i przytułku dla ubogich, dlatego usytuowano go poza ówczesnymi granicami miasta.

Kościół i szpital utrzymywane były z darowizn mieszczan i szlachty siewierskiej. Prawo patronatu nad świątynią mieli rajcy miejscy. Przy Kościele działało Bractwo Męki Chrystusowej i Stowarzyszenie Konfraterni Literackiej.

Kościół do końca istnienia Księstwa Siewierskiego (1790) był również miejscem obrad sejmików szlachty Księstwa Siewierskiego. W latach powojennych w kościele św. Walentego naprawiano dach. Naprawa ta polegała na położeniu nowej blachy cynkowej. Miało to miejsce w 1981 r. za czasów proboszcza ks. Sośnierza. W 1988 r. wymieniono podłogę drewnianą na posadzkę z płytek ceramicznych. W tym samym roku została wykonana konserwacja ołtarza głównego. Prace sfinansowała fundacja niemiecka. W 1996 r. dokonano wymiany tynków i okien oraz wstawiono kraty.

Obiekt w rejestrze zabytków województwa śląskiego: A/779/67 z dnia 17 VI 1967 (województwo katowickie)

Współrzędne geograficzne: 50° 27' 59" N; 19° 14' 18" E